Veronica Lake

Nie byłam symbolem seksu, byłam seks-zombie.

Autodestrukcyjna, buntownicza natura, schizofrenia paranoidalna, alkoholizm. Wielka kariera w Hollywood i popadnięcie w wielką niepamięć. Biografia Veronici Lake (1922-1973) - The Peek-a-Boo Blonde, pierwszej seksbomby filmu noir lat '40 XX wieku składa się z wielu bolesnych, cierpkich doświadczeń.

Urodziła się 14 listopada 1922 roku w Nowym Yorku jako Constance Frances Marie Ockleman. Mówiła, że jej dzieciństwo było "relatywnie szczęśliwe". Jej ojciec Harry Ockleman zginął na skutek eksplozji statki, na którym pracował kiedy miała 10 lat. Jej matka twierdziła, że Connie nie znała ojca zbyt dobrze, ponieważ nie bywał w domu miesiącami. Nie nawet uroniła łzy. Mówiono, że była okrutnym dzieckiem, a jej zachowanie było dziwaczne. Matka uważała, że Connie nie rozumiała własnych emocji. Wdowa po roku ponownie wyszła za mąż. Kłopoty młodej Lake miały zacząć się, kiedy została przeniesiona do kolejnej, prywatnej szkoły w Montrealu. Była to katolicka szkoła z internatem wyłącznie dla dziewcząt, nienawidziła nowego otoczenia. Wszystkie uczennice musiały nosić jednakowe mundurki - postrzępione, czarne suknie z wysokim kołnierzem. Connie się buntowała. Stała się awanturnicą numer 1. Często wdawała się w bójki z innymi uczennicami, przyklejała gumę do żucia pod ławkę albo we włosy dziewczyn. W rozmowach "na dywaniku" tłumaczyła dyrektorce szkoły, że zdaje sobie sprawę z problemów, jakich dostarcza, ale nie potrafi przestać. Ostatecznie w 1937 roku opuściła mury szkoły. 15-letnia Connie przeprowadziła się z rodzicami na Florydę. Bardziej od chłodnego Montrealu spodobało jej się słoneczne Miami. Nie spotykała się z nikim, nie chodziła na randki, unikała ludzi. Jak zostało później zdiagnozowane, cierpiała na schizofrenię paranoidalną (urojeniową), postępującą w zastraszającym tempie. Matka zaczęła namawiać córkę na karierę aktorską, show business oferował pieniądze, karierę i sławę. Connie nie była jednak pewna czy jest to coś, czego pragnie. Została namówiona do wzięcia udziału w wyborach Miss Miami. Tam pierwszy raz olśniła publikę, pierwszy raz usłyszała słowa pochwały. Następne były wyboru Miss Florydy. Na ekranie zadebiutowała w 1939 roku w "Sorority House", następne były "The Wrong Room", "Forty Little Mothers". Matka Connie zaczęła zauważać niepokojące symptomy związane z hollywoodzkim stylem życia. Córka zaczęła nagle wychodzić ze znajomymi, nadużywać alkoholu. Zdawało się, że w show businessie nikt nie zwracał uwagi na to, że jest nieletnia. Alkohol mógł poważnie spotęgował schizofrenię dziewczyny, jednocześnie Connie była traktowana w MGM po królewsku, jakby była częścią tej "rodziny", posiadając te same przywileje, jakie przysługiwały wielkim gwiazdom. Wtedy poczuła, że chce się stać jedną z nich. 

Veronica Lake była kreacją, została powołana do życia przez Hollywood. W kinie dokonywała się transformacja małej Connie Ockleman z Brooklynu w zmysłową Lake (nazwisko miało nawiązywać do oczu Connie, zimnych jak amerykańskie jeziora). 

Od "I Wanted Wings" (1941) fryzura Lake zaczęła tworzyć swoją własną legendę. Kiedy nieznana szerszej publiczności młoda aktorka pojawia się na ekranie i potrząsa swoimi długimi, platynowymi falami włosów, widzowie są całkowicie oczarowani. Na przekór matkom, dziewczyny imitowały „niemoralne” uczesanie Veronici, czyli tak zwany "strip-tease style", "bad-girl style" lub po prostu "Veronica Lake style". Do Lake wystosowano nawet specjalną prośbę, aby trzymała włosy upięte aby zniechęcić inne kobiety do czesania się w ten sposób. Jej znakiem rozpoznawczym stały się również dopasowane, długie, błyszczące kreacje.

Zagrała w 27 ruchomych obrazach. Te, które zapewniły jej największe uwielbienie i popularność to filmy noir „Pistolet do wynajęcia”/"This Gun for Hire" (1942) i „Błękitna Dalia” /"The Blue Dahlia" (1946). Doskonale odnalazła się również w rolach komediowych w „Podróżach Sullivana”/"Sullivan's Travels" (1941) oraz „Ożeniłem się z czarownicą"/"I Married a Witch" (1942). Po sukcesach w latach czterdziestych Hollywood się od niej odsunęło. Koledzy z planu narzekali na Lake jako trudną we współpracy. Wytwórnie przestały ją zatrudniać, fani o niej zapomnieli.

Życie prywatne aktorki również nie należało do udanych (brak więzi z ojcem i ojczymem, postać nadmiernie kontrolującej matki, choroba psychiczna, z którą zmagała się od dziecka, trzy nieudane małżeństwa zakończone rozwodem). W wyniku wypadku, którego doświadczyła podczas kręcenia “The Hour Before the Dawn” urodziła przedwcześnie swoje drugie dziecko. Syn Lake zmarł siedem dni po urodzeniu.

Pistolet do wynajęcia (1942)